Matagal ko na siyang nakikita sa lugar na ito, lagi akong humahanap ng tiyempo para kausapin siya. Naaalala ko pa noong unang beses ko siya makita, 2nd year collage ako noon . Ang buong akala ko isa lamang siyang ordinaryong matanda na naghihintay palagi sa isang Fastfoodchain sa Sangandaan, hanggang sa napadalas na din akong kumakain sa lugar na iyon pagkatapos ng klase. Simula noon nalaman ko na sa lugar na iyon pala siya laging namamalagi. Minsan nagtangka pa akong bigyan siya ng makakain pero pinigilan ako ng aking kasama, baka daw masamain ito ng matanda dahil hindi talaga namin maintindihan kung ano bang ginagawa niya sa lugar na iyon hanggang sa dumating ang pagkakataon na ito.

                    Ilang araw ko din siyang minanmanan, humanap ng tiyempo kung mapapapayag ko siya sa gagawin ko na ito. Noong una mabilis ang aming naging pag-uusap pumayag siya agad, gabing gabi na noon at sinabi kong babalikan ko nalamang siya kinabukasan. Noong pangalawang beses naman nagalit siya at nagmadaling umalis, tila ba hindi na niya ako natatandaan at inakalang isa akong masamang tao. Noong ikatlong beses, linggo ng hapon nakita ko siyang muli sa lugar na iyon at sinubukan siyang muling kausapin kung papayag siya dahil alam kong may istorya sa bawat sulok ng kanyang pagkatao, pumayag naman siya sa aming muling naging pag-uusap at humantong ito sa isang pagkakaibigan. Sa tatlong araw naming pagsasama , marami akong natutunan sa kanya, nalaman ko din ang mga dahilan ng kanyang pamamalagi sa kainang ito, Sa tatlong araw din na iyon, tatlong araw din akong nagpapakilala sa kanya dahil laging hindi na niya ako natatandaan. Sa aking palagay siya ay may karamdaman na at nahihirapan ng makatanda ng kaniyang mga nakakasalamuha sa paligid